Pijn bij de hond

Een hond kan niet met woorden vertellen of en waar hij/zij pijn heeft. Daarom is het belangrijk te begrijpen hoe een dier reageert op pijn. Zij zeggen het met hun lichaamstaal.

Net als bij mensen is pijn een waarschuwingssignaal van het lichaam, om eventuele (verdere) verwonding te voorkomen.

We onderscheiden twee soorten pijn:

• Acute pijn
• Chronische pijn

Acute pijn zal niemand ontgaan. Het dier zal direct terugtrekken en gillen, piepen, of janken. Deze reactie is een onbeheerste reflex op heftige pijn. Op doffe, chronische pijn reageert een dier zelden opvallend of heftig: hij zal hooguit zacht kreunen of knarsetanden. De hond is een roedeldier en zal nooit onnodig een teken van zwakte tonen. De pijn die hij voelt, uit zich vooral door een verandering in zijn gedrag of een aanpassing van zijn houding of bewegingspatroon. Beide soorten pijn zijn goed te behandelen.

Pijn en verandering van gedrag

Ieder dier is verschillend en gedraagt zich anders. Het gedrag van de hond hangt onder andere af van het ras, het karakter en de opvoeding. De ene hond gaat spontaan hinken om aandacht te krijgen, de ander verbijt de pijn voor het baasje en blijft ieder commando uitvoeren. Soms gaan honden door pijn minder eten en drinken, waardoor ze afvallen. Omdat ze minder bewegen is dit echter lastig te zien: de bespiering kan afnemen en het lichaamsvet toenemen.

Hoewel u altijd rekening moet houden met het dier zelf, kunnen de volgende veranderingen in gedrag wijzen op chronische pijn:

• Anders bewegen om gewrichten te ontzien, zoals kreupel lopen of stijver bewegen.
• Bewegingen vermijden: niet meer tegen u opspringen of geen trappen willen lopen, niet meer willen spelen.
• Zonder aanleiding niet meer willen luisteren, bijvoorbeeld niet meer gaan liggen.
• Grommen of dreigen naar u of gezinsleden als u bij het aaien een pijnlijke plek raakt.
• Zich terugtrekken op een rustige plaats en verminderde belangstelling voor de omgeving.
• Een lagere houding, die erop wijst dat een hond zich niet prettig voelt.
• Zogenaamde stereotype gedragingen, zoals constant likken of kauwen op de voorpoten. Hierdoor maakt het lichaam zelf endorfine aan, een soort natuurlijke pijnstiller met kalmerende werking.