Honden in speelfilms, schattig of gevaarlijk?

Sinds het ontstaan van de speelfilm hebben honden in films meegespeeld.

In het begin waren dat bijrolletjes, maar de eerste filmster in de persoon van een hond was de Duitse herder Rin Tin Tin in een Hollywoodfilm in 1922. Hij speelde van 1922 tot 1932 in tweeëntwintig speelfilms, steeds in een heldenrol van rechtschapen held zonder vrees, die alles deed om onschuldigen te beschermen. Na zijn dood werd zijn rol overgenomen door zijn zoons en kleinzoons. De vierde generatie nakomelingen brachten Rin Tin Tin uiteindelijk op de televisie.

De volgende filmster onder de honden was de Schotse Herder Lassie. In 1943 werd de filmcarrière gestart met ‘Lassie Come Home’. Lassie was het levende voorbeeld van de loyaliteit en de onvoorwaardelijke liefde van een hond voor zijn baas, bij voorkeur een kind. 

Walt Disney’s 101 Dalmatiërs was een doorslaand succes en in de 70er jaren kwam de film met de guitige Benji: een leuke, trouwe hond met een komische snuit en een kindervriend. Sinds 1990 is de nieuwe hondenheld voor kinderen een Sint Bernard met de naam Beethoven, wiens films wereldwijd succesvol waren.

Gelukkig houden sinds een jaar of twintig organisaties voor dierenwelzijn en -bescherming toezicht op de hondenacteurs tijdens de filmproducties. Mensen willen in hun winstbejag wel eens het welzijn van het dier over het hoofd zien en dat wordt nu goed in de gaten gehouden. Tegenwoordig worden de acteerhonden afgericht in professionele opleidingsinstituten waar ze alles leren, van het blaffen op commando tot janken en dood liggen - het is een echte toneelopleiding. 
Films met bepaalde honden in de hoofdrol zorgen voor een tijdelijke maar explosieve populariteit van een bepaald ras. Ook sterren als Paris Hilton met haar Chihuahua’s en de Portugese waterhond van de familie Obama kunnen zorgen voor een hype.

Voorlopig als laatste is de film ‘Hachiko, A Dog’s Story’ te zien met in de hoofdrol een Akita. De Nederlandse Vereniging voor Akita’s waarschuwt tegen een ondoordachte aanschaf van een Akita. Dit ras is niet voor iedereen weggelegd en de vereniging waarschuwt geïnteresseerden dan ook om zich eerst goed te informeren over het karakter van deze hond voor zij tot aanschaf overgaan.

Populaire hondenfilmhelden kunnen plotseling een sterk verhoogde vraag naar een bepaald ras geven. Om aan de vraag te voldoen kan het gebeuren dat er te veel met bepaalde rashonden wordt gefokt. Meestal gebeurt dit dan met stamboomloze (en dus goedkopere) exemplaren van een ras. Door het ontbreken van de stamboom valt ook de controle weg op het doorfokken, en eventuele erfelijke gebreken.

Rasverenigingen hebben o.a. als taak hun ras zo gezond mogelijk te houden. Tegenwoordig tracht men erfelijke ziekten te beperken door gericht te fokken en door aangetaste dieren uit de fokkerij te weren maar bij sommige ziekten kan dat moeilijk zijn. Voor bepaalde rassen is het verplicht fokdieren op erfelijke ziekten te laten testen. Voorbeeld hiervan zijn heup- en elleboogdysplasie en oogziekte PRA. Ook stamboomonderzoek en berekening van inteeltfactoren worden vandaag de dag gebruikt om het risico op overdracht van erfelijke ziekten zo laag mogelijk te houden.

Ook de Hondenbescherming herkent de hypes die films en (film)sterren kunnen veroorzaken en heeft in het verleden gezien dat dit veel hondenleed veroorzaakt, o.a. door doorfokken en impulsaankopen. De hondenbescherming benadrukt dat er naast de keuze van een ras of type hond dat past bij de eigenaar ook goed moet worden nagedacht of men überhaupt de zorg voor een hond kan en wil dragen.

Meer informatie over de tijd, zorg en financiën die een hond vraagt, vindt u op de website van de hondenbescherming onder: Ik wil een hond.

Uiteraard geldt het bovenstaande voor alle diersoorten of ze nou of niet in een film meespelen. Laat u eerst uitgebreid informeren over het betreffende diersoort voordat u het in huis haalt.