Deze website gebruikt cookies en verzamelt daarmee informatie over het gebruik van de website om deze te analyseren en om er voor te zorgen dat je voor jou relevante informatie en advertenties te zien krijgt. Door hiernaast op akkoord te klikken, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies en het verzamelen van informatie aan de hand daarvan door ons en door derden.
Een steeds vaker voorkomend gebitsprobleem bij de kat is feline odontoclastic resorptive laesion, FORL. De volledige naam van FORL is een hele mond vol, maar wat betekent het nu precies?
De Nederlandse benaming voor FORL is tandhalslaesie. De tandhals is de overgang van wortel (in de kaak) naar de kroon (het zichtbare deel van de tand). Bepaalde cellen, de odontoclasten, breken actief tandweefsel af op de tandhals waardoor hier een beschadiging ontstaat. Een stukje van de tand lost letterlijk op. De tand of kies verzwakt en dit leidt uiteindelijk tot het afbrokkelen of zelfs afbreken van de tand of kies. FORL is niet helemaal hetzelfde als cariës bij de mens. Bij cariës is er sprake van tandbederf door inwerking van bacteriën, enzymen en bepaalde zuren. Bij FORL is er actieve afbraak van weefsels.
De oorzaak van de tandresorptie bij FORL is tot op heden onbekend. Het kan bij alle katten voorkomen, maar in de praktijk wordt het relatief wat vaker gezien bij raskatten. FORL komt voor bij katten van alle leeftijden. FORL is meestal een progressieve aandoening: de aantasting aan de tand breidt zich in de loop van de tijd verder uit, soms ook naar andere tanden of kiezen.
Een FORL kan worden opgemerkt wanneer er net boven het tandvlees een stukje bloederig weefsel zit. Soms is er echt een gat zichtbaar in de tand of kies. De aantasting van de tand of kies kan tot aan de zenuwholte reiken, en dit kan een hevige zenuwpijn geven bij aanraking. Deze pijn is vergelijkbaar met kiespijn of blootliggende tandhalzen bij mensen. In het beginstadium is er vaak nog niets te merken aan uw kat. Als de aantasting al in een vergevorderd stadium is kunnen de volgende verschijnselen opvallen: schrokken van brokjes (niet meer kauwen) of het kantelen van de kop bij het kauwen; knoeien met voer; meer in fases eten en sneller stoppen met eten tijdens een maaltijd; lusteloos gedrag; geen koud water meer willen drinken; minder eten en/of afvallen en uit de bek stinken.
De diagnose is in eerste instantie soms moeilijk te stellen. De laesies beginnen vaak net onder het tandvlees, het tandvlees wordt hierdoor roder en gezwollen, waardoor de laesie eerst niet te zien kan zijn. Als de laesie groter wordt, komt deze meestal wel onder het tandvlees uit, waardoor hij zichtbaar wordt.
De behandeling bestaat uit het trekken van de aangetaste tanden en kiezen. De laesies zijn meestal zo groot dat de kies of tand niet te behouden is. Hiermee wordt ook voorkomen dat naastliggende tanden of kiezen aangetast worden. Bij tijdig ingrijpen kan een FORL beperkt blijven tot één element.
Het trekken van de tand of kies met de tandhalslaesie is een erg nauwkeurig werkje. Soms lijkt (de kroon van) een tand al volledig opgelost, maar zijn op de röntgenfoto de wortelresten nog zichtbaar. De tand of kies moet dus inclusief wortel worden verwijderd.
Er bestaat helaas nog geen goede behandeling om FORL te verhelpen of te voorkomen. Hopelijk word het in de toekomst mogelijk om ook preventief wat aan deze vervelende aandoening te doen.
Heeft u vragen over bovenstaand artikel? Of twijfelt u over of uw kat misschien tandproblemen heeft? Maak een afspraak via een mailtje voor een controle bij onze kliniek via onderstaande button. Belt u liever? Dat kan via 030-2615192
Copyright © Dierenkliniek Zamenhofdreef | Webdesign: Studio EVG - Eveline van Ginneken