Demodex

Een van de meest voorkomende parasitaire huidinfecties bij de hond wordt veroorzaakt door de mijt demodex canis.

De demodexmijt is een mijt die van nature voorkomt in de huid van de hond. Wanneer de weerstand van de hond (nog) niet optimaal is, bijvoorbeeld bij jonge, oude en zieke dieren kan de mijt problemen veroorzaken. De naam "jeugdschurft" is eigenlijk niet correct, want demodex kan op alle leeftijden voorkomen. Als de afweer voor deze mijt ontbreekt dan veroorzaakt hij flinke klachten. Deze fout in de afweer is een storing van de T-lymfocyten waardoor de hond geen enkele afweer heeft tegen deze mijt. De rest van de afweer werkt prima. Het vermoeden is dat deze fout erfelijk is. Zodoende moet de fokker gewaarschuwd worden zodat hij niet verder fokt met de teef of reu.

De aandoening wordt vooral bij jonge honden gezien, maar kan eigenlijk op elke leeftijd en bij elk ras voorkomen. Het komt echter vaker voor bij bulldog-achtigen, staffords, dobermanns en andere honden met soortgelijke vachten en Bobtails. 
De afwijkingen van de huid variëren van een lokale kaalheid met wat roodheid en schilfering tot een uitgebreide ernstige huidontsteking en etterende puisten, die mede het gevolg zijn van bijgekomen bacteriële infecties. De hoeveelheid jeuk is wisselend. Wel zie je vaak een seborroe (verhoogde schilfering van de vacht).
De besmetting met deze mijt vindt meestal al plaats in het nest. Omdat deze mijt het gevolg is van een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden.

Er zijn twee vormen van demodex:

• De gelokaliseerde vorm: er zijn enkele plekken met aangetaste huid, meestal op snuit en poten. Vaak is er alleen wat kaalheid en roodheid. Soms is er ook jeuk.
• De gegeneraliseerde vorm: er kunnen over het hele lichaam plekken zitten. De verschijnselen kunnen wisselen van haaruitval, met of zonder jeuk, tot grote bloedende zweren. Vaak komt er als complicatie een bacteriële huidinfectie bij waardoor de reactie op antibiotica aanvankelijk goed lijkt. 

De diagnose wordt gesteld met behulp van een huidafkrabsel, waarbij  de dierenarts door de microscoop heel veel demodexmijten aan kan tonen. De mijten lijken onder de microscoop een beetje op een bolknaksigaar met korte pootjes.
De behandeling bestaat uit bestrijdingsmiddelen die via een pipet in de nek toegediend kunnen worden. Ook kunnen er wassingen met bepaalde bestrijdingsmiddelen (werkzame stof Amitraz) voorgeschreven worden, of een combinatie hiervan. Volg het advies van je dierenarts hierover. De dierenarts bepaalt of daarnaast ook nog een antibioticumkuur nodig is vanwege een eventuele bijgekomen huidontsteking.
De infectie wordt van moederdier op pups overgebracht, waarschijnlijk in de eerste drie dagen na de bevalling. Besmetting daarna van dieren onderling is erg onwaarschijnlijk. De demodexmijt is gastheerspecifiek, dus loopt niet van de hond naar de kat of de mens over.